ززندگی پیدا کردن خودت نیست بلکه خلق کردن خودت است(جورج برنارد شاو)         

من از مردی میگویم که عهده دار شده بود در مراسم تدفین دوستی سخن بگوید.او به تاریخ های روی سنگ مزار او اشاره کرد:از آغاز....تا پایان.

او یادآور شد که اولی تاریخ زادروز وی است و اشک ریزان از تاریخ بعدی سخن گفت:اما او گفت آنچه بیش از همه اهمیت دارد خط تیره ی بین این دو 

تاریخ است(2003-1934).زیرا این خط تیره تمام مدت زمانی را نشان میدهد که او بر روی زمین می زیست...

و اکنون فقط کسانی که به او عشق می ورزیدند می دانند که ارزش این خط کوچک برای چیست.زیرا اهمیتی ندارد که دارایی ما چقدر است:اتومبیل

ها...خانه ها...پول نقد:آنچه اهمیت دارد این است که چگونه زندگی میکنیم چگونه عشق میورزیم و چگونه خط تیره زندگی خود را صرف میکنیم.

بناراین در این باره سخت بیندیشید...

آیا چیزهایی در زندگی تان هست که بخواهید تغییرشان دهید؟چون ابدا نمیدانید چه مدت زمانی باقی مانده که بتوانید آن را از نو بسازید.

بهتر است طوری آهسته حرکت کنیم که آنچه را درست و حقیقی است دریابیم و همیشه کوشش کنیم تا بفهمیم که دیگران چه احساسی دارند:و

در خشمگین کردن کمتر عجله کنیم و قدردانی بیشتری از خود نشان دهیم.

و در زندگی خود به مردم چنان عشق بورزیم که هرگز قبلا عشق نورزیده ایم و با یکدیگر با احترام رفتار کنیم و بیشتر لبخند بزنیم...وبخاطر داشته

باشیم که این خط تیره ویزه ممکن است فقط مدت کوتاهی ادامه داشته باشد.

بنابراین وقتی از شما یاد میکنند و اعمال شما در دوره ی زندگی بازنگری میشود...آیا سرافراز خواهید بود از آنچه خواهند گفت درباره ی اینکه شما

خط تیره ی خود را چگونه صرف کرده اید؟

اگر شما این پیام را دریافت کرده اید مفهومش این است که شما  برای خداوند واقعا جایگاه ویزه ای دارید...چرا که این نشانه ای است برای یادآوری دوباره...